بوی جنازه، بوی خون میدی

بوی زمین، بوی جنون میدی

بیس ساله که از جنگ برگشتی

بیس ساله که هر روز جون میدی

من بچه تم می فهممت بابا!

با خون نمازاتو وضو کردی

خوندم وصیت نامَتو، واسم

روزای خوبی آرزو کردی...

از مدرسه برگشتم و دیدم

توو کوچمون روی زمین بودی

مردم بهت خندیدن! اما تو

توو معبرِ میدونِ مین بودی..

اینه همون روزای خوبی که

گفتی برامون هدیه آوردی؟

اینه جوابه هشت سالی که

واسش منو از خاطرت بردی؟

خوندم وصیت نامتو، گفتی:

وقتی که برگردی من آزادم

حالا برای نسخه های تو

توو نوبت امضای بنیادم! 

دارم تقاصِ جنگو پس می دم

جنگی که می گفتی مقدس بود

ما هردومون قربانیِ جنگیم

بسه، برا هف پشتمون بس بود

انگار مردم یادشون رفته

از این همه تحقیر می ترسم

از اینکه نفرین شی برای جنگ

از بازیِ تقدیر می ترسم

من بچه تم، می فهمی حرفامو؟

تویِ جوونی مثلِ تو پیرم

بیس ساله بعد از جنگ، می جنگم

من حقتو از جنگ میگیرم..

از : احمد امیر خلیلی